Grappling, to rodzaj stylów walki, w których zabronione są uderzenia, a cała walka skupia się na chwytach i walce w bliskim kontakcie. Istnieje wiele form grapplingu, a do najpopularniejszych należą: judo, BJJ, sambo i wrestling.
Istnieją dwie możliwości ubioru, które decydują o stylu działania, a przede wszystkim jego tempie. Pierwszą jest walka w GI, podczas której kontrola przeciwnika dotyczy głównie chwytów materiału. W walkach bez GI cała uwaga skupiona jest nie na ubiorze, a na chwytach ciała.
Wszyscy znamy BJJ, judo, zapasy czy sambo i prawdopodobnie każdy z nas ma już wyrobione zdanie na temat tego, która sztuka walki jest najlepsza jako sport sam w sobie, ale też jako środek do wygranej np.w MMA. Nie należy jednak zapominać o tym, że każda z nich ma zarówno pozytywne, jak i negatywne aspekty w zależności od reguł, zakresu technik itp, którym przyjrzymy się w dalszej części artykułu.
1. BJJ
To sztuka walki, która koncentruje się głównie na walce w parterze, a jej celem jest unieruchomienie przeciwnika i wykonanie tzw. „dźwigni” lub duszenia, które mają zmusić go do poddania się.
Mocne strony:
– BJJ zapewnia najlepszą wiedzę techniczną. Dzieje się tak dlatego, że jest praktykowane zarówno w walkach w GI, jak i bez GI, zachęcając przy tym do rozwijania techniki i rozumienia tej sztuki walki w obu formach.
– Inną zaletą tego sportu jest to, że trenujący mają możliwość walki a nawet pokonania przeciwnika, będąc w pozycji na plecach. Wcześniej było to postrzegane jako przegrana w walce. BJJ zmieniło to podejście o 180 stopni.
Słabe strony:
– Słabsza strona BJJ dotyczy siły i uzależniona jest bardziej od samego ucznia czy akademii, aniżeli sztuki walki. Obecnie zestawy reguł w zawodach BJJ pozwalają na przyjmowanie pozycji siedzącej i działanie “od dołu”, co zupełnie nie sprawdza się np. w MMA, gdzie zawodnik, będący w parterze ma małe szanse na zdobycie przewagi.
2. Zapasy
Jest to sport walki, w którym zabronione jest stosowanie technik stanowiących potencjalne zagrożenie dla zdrowia. Zapasy dzielą się na styl klasyczny, w których możliwe są wyłącznie chwyty powyżej pasa, oraz styl wolny, który daje możliwość chwytania również za nogi.
Mocne strony:
– Wrestling to rodzaj sportu, który wykształca w uczniach psychikę i wytrzymałość niezbędne do przetrwania w każdej sytuacji. Gdy zapaśnik rozpocznie obalenie, nie zatrzyma się, dopóki jego przeciwnik nie znajdzie się na dole.
– Umiejętność zarówno obrony, jak i ataku pozwala zapaśnikowi zdecydować, gdzie i jak będzie przebiegać walka. Sprawdza się to zarówno w samym wrestlingu, jak i w MMA, gdzie to właśnie on dyktuje, czy walka ma odbywać się na ziemi (w ten sposób inicjuje obalenia), czy w stójce (będzie w stanie bardzo dobrze zabezpieczyć obalenia).
Słabe strony:
– Jako, że jest to bardzo wymagający sport, który ma ogromny wpływ na fizyczne zdolności, to kładzie duży nacisk na ciało. Sam charakter tego sportu powoduje szybsze “zużycie” się ciała, a skutki tego z reguły są widoczne dopiero po kilku latach.
– Wrestling praktykowany jest tylko w formie No GI. Nie jest to słabością samą w sobie. Bardziej chodzi tutaj o to, że zapaśnik posiada umiejętności tylko do walki bez kimon. Może nie poradzić sobie w zmaganiach, w których wymagane jest GI.
3. Sambo
Jest to najczęściej uprawiana sztuka walki w Rosji. Dosłownie oznacza “samoobronę bez broni”. Występuje w trzech formach – sambo sportowe, sambo bojowe i sambo militarne. Amerykańska, bardziej liberalna odmiana sambo sportowego, która pozwala na stosowanie większej ilości chwytów, np. duszeń, to sambo freestyle. To na tej odmianie skupimy się, pisząc w dalszej części o mocnych i słabych stronach tego sportu.
Mocne strony:
– Jedną z cech charakterystycznych sambo jest nacisk na blokadę nóg, dzięki czemu trenujący są bardzo odporni na ataki tej części ciała.
– W sambo freestyle największa uwagę skupia się na chwytach i obaleniach, a całkowity czas walki w podłożu ograniczony jest do 60 sekund, co wpływa na ekspresyjność samego zmagania.
Słabe strony:
– Ograniczony czas walki z jednej strony może mieć aspekt pozytywny, o którym napisaliśmy wyżej, ale z drugiej może być traktowany jako słaba strona tego sportu. Zawodnicy zmuszeni są do działania w szybkim tempie, co może przekładać się na niedokładne wykonywanie technik.
4. Judo
Najważniejszą cechą judo jest element rywalizacji, w którym celem jest rzucenie, obalenie przeciwnika na ziemię, unieruchomienie go i zmuszenie do poddania np. poprzez blokadę.
Mocne strony:
– Stanowi świetną podstawę do rozpoczęcia treningów BJJ, a także do konkurowania w dowolnej rywalizacji, głównie w formule GI, ponieważ treningi judo skupiają się na walkach właśnie w GI.
– Zawodnicy judo mają wypracowaną doskonałą równowagę i bazę umiejętności, dzięki którym trudno ich obalić oraz pokonać.
Słabe strony:
– Brak treningu No GI sprawia, że przejście do rywalizacji bez kimona lub do walki MMA jest trudne zwłaszcza na wczesnym etapie treningów.
– Możliwość zaatakowania jedynie stawu łokciowego oraz brak możliwości duszenia, pomijając nacisk klapą judogi oraz przedramieniem.
Podsumowując, wszystkie opisane powyżej formy grapplingu mają zarówno silne, jak i słabe strony. Dzięki każdej z powyższych sztuk walki możemy nabyć umiejętności, które przydadzą się np. podczas walk MMA. Wszystko zależy od subiektywnego podejścia i podjęciu decyzji na jakich aspektach zależy nam najbardziej. Nie ulega jednak wątpliwości, że większość z trenujących osób ma już wyrobione zdanie na temat wyższości jednej sztuki walki nad inną. A którą Ty uważasz za tę najlepszą?
Artykuł powstał na podstawie: https://www.bjjee.com/articles/strengths-and-weaknesses-of-major-grappling-arts/
